Жүктілерде антигипертензивті терапия медикаменттердің ұрыққа және ана денсаулығына жағымсыз әсерлерінің мүмкіндігін ескере отырып жүргізіледі. АҚҚ-ын тез және қатты түсіруден сақ болу керек. Антигипертензивті емді диастолалық қан қысымы 100 мм с.б.-нан асқанда бастауды ұсынады. Алайда, ағзаларда паренхиматозды зақымдалуы (миокард гипертрофиясы, ретинопатия) бар әйелдерде медикаментозды емді ДАҚҚ 90 мм с.б. болғанда тағайындай береді. Антигипертензивті ем жүктіліктің алғашқы триместрінде ДАҚҚ 90–99 мм с.б. дейін әлсіз жоғарылауы кезінде жүргізілмеуі де мүмкін, өйткені мұндай науқастардың көбісінде АҚҚ физиологиялық төмендеуі байқалады. Бірінші таңдаулы болып табылатын препарат — Метилдопа, оның дозасы АҚҚ бақылай отырып, тағайындалады (12.2-кесте). Соңғы кезде лабетолол басқа дәрілерден (атенололдан) гөрі көбірек ұсынылады. Нифедипин, гидралазин қолданылады.
Ангиотензин айналдырушы фермент ингибиторлары, ангиотензин ΙΙ рецепторларының тежегіштері сияқты дәрілер қарсы көрсетілген. Жүктілік кезінде диуретиктерді мүмкіндігінше қолданбау қажет, тек жүктілікке дейін ұзақ мерзім қолданса немесе ауыр тұзға сезімтал АГ бар болған жағдайда ғана қолданылады. Преэклампсияның емі. Преэклампсияны емдеудің негізгі әдісі — жедел босандыру болып табылады. Нәрестенің туылуы мен плацентаның шығуы патологияның әрі қарай үдеуін тоқтатады. Преэклампсияға күдік туған кезде жүкті әйел шұғыл түрде ауруханаға жатқызылуы тиіс. Қатаң төсектік режим тағайындалады. Босандыруға көрсеткішті бағалау жүргізіледі, ең алдымен ұрықтың жетілу дәрежесі бағаланады.
- Егер босануға жақын қалса, босандыруды тездету қажет.
- Жүктіліктің мерзімі 34 аптаға жетпесе — ана жағдайы мен ұрыққа әсерін еске ала отырып емдеу, тұрақты түрде клиникасы мен зертханалық қадағалау және мониторинг жүргізу.
- Ананың жағдайы тұрақты болған жағдайда 24–48 сағат аралығында консервативті ем жүргізілуі мүмкін — қауіпсіз медикаментозды гипотензивті ем қолдану мүмкіншілігінің сұрақтарын шешу.
- Ұрық өкпесінің жетілуін тездету үшін кортикостероидтарды енгізу.
- Егер плацентаның перфузиясы ұрықтың қажеттілігіне жауап бермесе — босандыру қажет.
- Эклампсияның алдын алу және ұстаманың өзін емдеу үшін магний сульфатын 4 г к/т 20 минут ішінде, кейіннен 48 сағат ішінде, 1,5 г/сағ. енгізу көрсетілген.
Тырысуға қарсы ем — диазепам 10–20 мг к/т. Эклампсия босанудан кейін ерте кезеңде дамуы мүмкін болғандықтан, босанудан кейін дереу 24 сағат ішінде MgSO4 енгізу қажет. Жүктіліктің аяғында және босану уақытында ауыр АГ-ның емі ретінде гидралазин, лабетололды қарқынды ем режимінде қ/т енгізеді, бірақ АҚҚ-ның күрт және айқын төмендеуінен сақтану қажет. (ДАҚҚ 90–110 мм с.б. деңгейінде ұстап тұру қажет.) Кальций каналдарының тежегіштері жақсы нәтиже беруі мүмкін. Егер науқасқа магний сульфатын енгізсе, бұл топтың препараттарын қолдануға болмайды. Бұл препараттардың нәтижесі болмаса, диазоксид қолданылады. Ұрыққа ауыр токсикалық әсер ететіндіктен, натрий нитропруссидін мүмкіндігінше қолданбау қажет. Тромбоцитопения 20–40 мың/мкл-дан төмен болған кезде — тромбоконцентрат, микроангиопатия және ұю факторының жетіспеуі кезінде — ЖМП (жаңадан мұздатылған плазма),
БЖЗ дамыған кезде — диализ жүргізіледі. Эклампсияның ізашарларында, АҚҚ-ның нәтижесіз бақылануында, креатинин, несеп қышқылы, бауыр ферменттері белсенділігі жоғарылағанда, тромбоцитопения дамығанда, сонымен қатар ұрық жағдайы нашарлаған жағдайларда әйелді шұғыл түрде босандыру қажет. Соңғы жылдары преэклампсияның алдын алу шаралары ретінде аз мөлшерде ацетилсалицил қышқылын қабылдау, сонымен бірге, жүкті әйелдер тағам мөлшерінің кальцийға байытылғаны жайлы мәліметтер талқылануда.
